Paseamos pola Fonsagrada
RUBEN FERNANDEZ VAZQUEZ.
Por onde pasa: saímos de Pedrouzos pasaremos polo pobo Rebolín e, por último, chegaremos a Pacios de Rebolín.
Que podemos ver:
Atoparemos moitos castiñeiros, algun río, e tamén algunhas colmeas.
Canto tempo pode levar a pé:
Máis ou menos medio día.
Cousas necesarias para a ruta.
Roupa e calzado axeitado e tamen algo para comer e beber.
Fauna e flora:
Flores, uces e moitas árbores.
Grado de dificultade:
Dificultade media.
Descripción da ruta:
A ruta empeza nun pobo chamado Pedrouzos. Pasando polo muíño atrabesamos o castañeiral, comtinuaremos o camiño todo recto e, logo de 100 metros aproximadamente, hai unha pequena baixada onde atoparemos algunha colmea.
A continuación encontramos outro pequeno castiñeiral onde hai castiñeiros de Lemos e de moitas moitas outras clases. Esta especie de castiñeiros coñecidos como “Os castiñeiros de Lemos” caracterízanse por ter máis rama que o castiñeiro común. O froito é algo máis grande tamén e igualmente comestible.
Se continuamos o camiño, chegaremos ao seguinte pobo chamado REBOLÍN. Logo seguimos o camiño atravesando outro castañeiral chamado O FREIXO.
Alí poderemos atopar corrizas, paredes de pedra circulares en forma de muro empregadas para protexer as colmeas dos animais.
A volta farémola en coche pola estrada.
ALGUNHAS FOTOS DE POR ONDE VAI PASAR A RUTA:

SEGUINTE POBO POLO QUE PASAMOS: e un pobo, O Rebolín, de cinco casas, todas feitas de pedra co teito de lousa.
CAPELA DO POBO de Pacios de Rebolín: esta capela encóntrase nun pobo chamado Pacios de Rebolín, está formada por catro paredes de pedra e un tellado de lousa.
Ten unha cruz de ferro na parte superior da capela, dúas fiestras que son de madeira e unha porta tamén feita de madeira. No seu interior ten un altar bastante bonito.
É habitual a misa nesta capela, sobre todo os sabados ou os domingos.
COLMEAS QUE ATOPAREMOS POLO CAMIÑO: estas colmeas utilizaas meu tio para recoller o mel e logo poder vendelo.

ÚLTIMO POBO POLO QUE PASAMOS: é un pobo de catro casas, todas elas de pedra.

Sem comentários:
Enviar um comentário